İçine hapsettiğim o küçük mağaranın içinde,
her gece intihar ediyor önce düşüncelerim,
sonra kalbimin kenarına itelediklerim.
Her defasında kafatasımın başka bir girintisine asıyorum
hüzünlerimi, güvensizliklerimi, şüphelerimi,
yanılmışlıklarımı, karanlıklarımı, kalabalıklarımı…
Her gece kör bıçakla delik deşik ediyorum
güvenimi, hayallerimi, duygularımı,
umutlarımı, inançlarımı..
Her gece boğazımın kıyısında boğuyorum
bir ben’i bir kendimi…
Her gece her gece böyle intihar edip duruyorum.
Ve biliyorum ki her sabah yeniden
kendini imha edecek bu intiharlarım…
A.Tamakan
Paradox ve dejavu aynı anda. Böylesine hiç denk gelmemiştim.
Tebrikler. Kaleminize sağlık.
Naçizane tavsiyem; “Gitme o güzel geceye usulca”…
Yorumun ve tavsiyen için teşekkürler. Beğendiğine sevindim 🙂