Ben bir DÜŞ’tüm ki..

Uzaklardan geliyorum,

gizli saklı diyarlardan.

Sıkı sıkıya sarılıyorum,

uykusuzluktan uyuşmuş

rüyalarıma.

Kapıyı aralıyorum usulca,

karanlık gözümü alıyor,

yarasalara veriyorum gözlerimi

kanatları karşılığında.

Süzülüyorum,

ilk adımda gıcırdıyor

uyku çökmüş

ütüsü kaçmış bulutlar.

Yıldızlar hizaya geçmiş

yıkılmayı bekleyen

domino taşları misali

üflesem dökülecek uzaklıklar,

direniyorlar.

Karanlığın tüyleri diken diken,

gökyüzü çalkantılı

gölgesinde kendini kovalamaktan.

Çift başlı Arnavut kartalı gibi,

başımın biri gece,

diğeri gecenin içinde.

Uçuyorum,

yarasanın kanatlarında,

baykuşun gagasından bakıyorum.

Uzaklar firar ediyor uzaklara,

rüzgar esiyor,

çiçekler açmış köşeli dairesinde Ay’ın,

ışık hızına düşüyor düşlerim.

Düş’tüm taa uzaklara,

Uzaklar yakın,

yakınlar uzakta…

A. Tamakan