Yapraklar döküldü bir bir gökyüzüne,
gövdesi sıla kokan ağaçdan,
kimselere göstermedi
çıplaklığını dallarına sakladı.
Yapraklar sığındıkça gökyüzüne
yıldızlar sakladı yaprakları.
Ar’sızdı yapraklar, ar’sızlığımdan
ne bir eksik ne bir fazla…
Gün geceye soyundu,
gece yapraklara, ben sana…
Aşk’ın bir atlas gibi ellerimde,
mayın tarlalarında yürüdüm çıplak ayak,
çöllerde yağmur oldum çiçek açtım,
bir yelkenlinin üzerinde göklere açıldım,
çarpa çarpa bulutların arasında
dumanı üstünde tüten güneşe ellerimi uzattım.
Saçlarıma taktığın günebakanların peşi sıra
döndükçe dalgalandım,
dalgalandıkça duygu’sallandım…
Duygu’sallandıkça sarıldım,
sarmaladım içimde ki seni…
İçimde ki her şey sus pus oldu,
sustukça konuştu…
Sustum.
Duygu’sallandım…
A.Tamakan
Vay vay vay!
Hep bu ağaçların, dağların, güneşin yüzünden🤷🏻♀️
Rüzgardır o!
Olsun varsın Rüzgar olsun 🙂
Birkaç gündür duygusallananlardan😊 olarak, çok keyifle okudum, çok güzeldi, gönlünüze sağlık🙏
Aman ne güzel çok sevindim beğendiğinize. Duygusallanmak güzel bir şey. Sallanmak bir ağaç gölgesinde kurulmuş bir salıncakta, duyguların rüzgara karışması güzel😊
👍🏻
Beni de duygu’salladınız👍😊
Aman ne güzel, duygusallık iyidir☺️