Beni bu güzel havalar mahvetti,
Böyle havada istifa ettim
Evkaftaki memuriyetimden.
Tütüne böyle havada alıştım,
Böyle havada aşık oldum;
Eve ekmekle tuz götürmeyi
Böyle havalarda unuttum;
Şiir yazma hastalığım
Hep böyle havalarda nüksetti;
Beni bu güzel havalar mahvetti.
Orhan Veli Kanık
Hep böyle çocuksu mu bakar senin gözlerin?
Hep böyle içinde uzak bir işik mi yanar?
Bakişlarinda beni dinlendiren bir şey var;
Kiyisindaymiş gibi en sakin denizlerin...
Bir yelkenliyim şimdi ben senin limaninda
Firtinalardan geldim sende dinleniyorum.
Bu huzur, bu sessizlik hiç bitmesin diyorum;
En eşsiz dakikalar sürsün senin yaninda...
Hiç yumma gözlerini, işigin eksilmesin,
Gündüzüm aydinligim, ipek böcegim benim!
Güz bahçemde açilmiş o son çiçegim benim!
Yorgun kalbim seninle elem nedir bilmesin;
Ayirma gözlerimden çocuksu gözlerini,
O sakin o yalansiz, o kuytu gözlerini.
Ümit Yaşar Oğuzcan
SENİ SEVDİM
Seni sevdim, seni birdenbire değil usul usul sevdim
"Uyandım bir sabah" gibi değil, öyle değil
Nasıl yürür özsu dal uçlarına
Ve günışığı sislerden düşsel ovalara
Susuzdu, suya değdi dudaklarım seni sevdim
Mevsim kirazlardan eriklerden geçti yaza döndü
Yitik ceren arayı arayı anasını buldu
Adın ölmezlendi bir ağız da benden geçerek
Soludum, üfledim,yaprak pırpırlandı Ağustos dindi
Seni sevdim, sevgilerim senden geçerek bütünlendi
Seni sevdim, küçük yuvarlak adamlar
Ve onların yoğun boyunlu kadınları
Düz gitmeden önce ülkeyi bir baştan bir başa
Yalana yaslanmış bir çeşit erk kurulmadan önce
Köprüler ve yollar tahviller senetler hükmünde
Dışa açılmadan önce içe açılmadan önce kapanmadan önce
Nehirlerimiz ve dağlarımız ve başka başka nelerimiz
Senet senet satılmadan önce
Şirketler vakıflar ocaklar kutsal kılınıp
Tanrı parsellenip kapatılmadan önce
Seni sevdim. Artık tek mümkünüm sensin
Gülten Akın
Cemal Süreya’nın;
“Her şeyimi sana borçluyum. Sana rastladığım sıralar yıkıntılıydım. Sen onardın beni. Tuttın elimden kaldırdın. Ben de ekmek gibi öptüm alnıma koydum seni, kutsadım” dediği
ve..
hayatının en mutlu ve en mutsuz günlerini Cemal Süreya’nın yanında geçirerek bir yerde “mutsuzluğa da var mısın” sorusunun cevabını vermiş, soluğundan ve yüzüğünden öpülesi
kadın Zuhal Tekkanat…
Gönlümün yaralarını kına yapsam avuçlarıma
açsam ellerimi arşına
saçlarımı okşar mısın Tanrım…?
Sen de ağıt yakar mısın benimle?
Aylin Tamakan
gök kubbede şenlik var yine bu gece
ışıl ışıl aydınlanıyor tüm karanlık
ve dans eden meleklerin teri düşüyor toprağa…
müziğin sesini az daha aç Tanrım…
Aylin Tamakan
Öyle bir savrulsun ki ruhlarımız
Gökkubbe bile sigara yaksın…
Aylin Tamakan
A veces no say consciente
de como voy siguiendo la lluvia para llegar
hacia las profundidades del bosque.
El bosque rojo silencioso
en sus rincones remotos me pierdo todo el tiempo.
Sus arboles ondulan levemente
su pulso corre en sus ramas
sus hojas se aprietan entre el tronco y las ramitas.
Hiedras vigorosas
circundan primero los valles luego mi lengua
sus raices se aferran a mi tuetano
presionandome a traves de cada una de mis celdas.
Voy tras de la lluvia, la lluvia va tras de mi
con caricias silenciosas
llegan al suelo en pequenas golondrinas.
El suelo con sus grietas ahogandose
con su untuosidad volviendose grisacea
succiona el nectar gota a gota…
Si alguna vez tocas la lluvia
se produciria una chispa rojiza, las gotas se dispersaran.
Si alguna vez tocas el suelo
su techo se fracturara y explotara despues de convertirse en un
volcan.
Mientras esta en llamas fuera de la lluvia
los gritos humean desde la chimenea del bosque…
Aylin Tamakan
(Elisabetta Bagli ve Fernando Val Garijo’ ya teşekkürkerimle…)
Bazen yağmurun peşine takılıp
ormanın derinliklerine doğru
geldiğimi farketmiyorum.
Kuytularında hep kaybolduğum
sessiz, kızıl bir orman.
Ağaçları hafif dalgalı
nabzı dallarında
dallarla gövde arasında sıkışmış yaprakları.
Arsız sarmaşıklar
önce vadileri sonra dilimi sarıyor
kökleri iliklerime dayanmış
her bir hücremden sıkıştırıyor.
Ben yağmurun peşinde yağmur benim
sessiz dokunuşlarla
yudum yudum varıyor toprağa.
Çatlakları boğulan
kayganlığı boza dönen toprak
damla damla emiyor kevseri…
Yağmura dokunsan
kızılca kıvılcım kopacak damlalar saçılacak.
Toprağa dokunsan
çatısı çatlayacak volkan olup patlayacak.
Harlandıkça yağmurdan
bacasından çığlıklar tütüyor ormanın…
Aylin TAMAKAN
Bulutları eğiriyorum göğün avlusunda
Masmavi bir karanlığa bürünüyor ellerim…
Aylin Tamakan
Göğün penceresinden vuran Ay’ın şavkı gibi gülüşlerin
Derin derin soluk alıyor göğsümde yaktığın yıldızlar…
Aylin Tamakan
