Bir yumru kadar olan yüreklerimize binlerce şey sığdırıyoruz… Ağırlaşıp duruyor yüreklerimiz, “Algos’a Ağıt ta yüreğimin ağırlıklarını yüklenen bir kitap… Umarım beğenirsiniz…
ALGOS’a AĞIT
“Ölümün ülkesine bir kez gidilir, bir daha da dönülmez Azize”
Deniz Dengiz
Ahh Algos!
Belki de dilediğin bu değildi…!
Olympos’un eteklerinde
iki göz odada mum ışığının gölgesiyle sevişmekti içinden seslendiğin…
Ama sen değil miydin dağın yamaçlarında köklerini salmak isteyen?
Kaç kere dedim sana tırnak içine alma düşüncelerini…
Ağır gelir işte böyle köklerin iki dönüm topraklara da
öyle boyun büker
söyleyemediklerine kurar kurar durursun zamanı ciğerlerine…
Sen ki Olympos’un ızdırabı..!
Oradan oraya salıyorsun köklerini de dönemiyor musun topraklarına?
Naftalinleyip gömdüğün kekre duygularını mı arıyorsun?
Kendine gel Algos…!
Ayak izlerini saklayıp durmakta ne Tanrı aşkına!
Kalbim kavruluyor bak vurdukça asasını Tanrılar Tanrısı…
Dökülen terine açıyorum avuçlarımı yüzüm kavruluyor Algos….
Tüm bedenim tutuluyor geçmişe dalıp durmaktan..
Oysaki her bir hücrende hissediyorsun değil mi?
Her bir zerrende….
Hee Algos! Yazgına mı küskünsün yoksa yazgına boyun eğen kendine mi?
Ahh sana dedim ama Algos..!
Kendini bu kadar bırakma cereyanda çarpılırsın diye…
Zamanda ki perde aralanırda tutmaz pencerelerin kilidi…
Perde gibi sallanır durur pervazdaki kurtlar içinde…
Nasıl zor söyleyememek değil mi?
Oysa sen kendini bulduğun ızdırap günlerini çoktan ateşe verdin Sevgili-m.
Yedi kat yerin dibinden yeşerir zeytin ağaçları
zeytini çok seversin bilirim ama karasına bu kadar meyletmene ne demeli?
Seni ben bile anlayamıyorum Algos.
Nasıl anlasın faniler?
Sus Algos sus!
İpi bir çeksem tüm dolaşıklık çözülecek belki
ya da daha da karışacak çile/m…
Bak şişlerde örtüşmüyor birbirleriyle
sen ve ben gibi…
Karanlık rahattır Algos amma velakin aydınlığa yürümek cesaret işidir.
Dünyamın tüm çileleri karma karışık.
Sus Algos sus…!
Zincirleri kırmamamıza daha var sanırım
tüm kelimelerimin canı burnunda zaten…
Bak ne diyordu Deniz; Ölümün ülkesine bir kez gidilir, bir daha da dönülmez Azize”
Aylin Tamakan Nergiz
